معرفی روش های وصله میلگرد
وصله میلگرد به سه طریق انجام می شود.
- وصله های پوششی
- اتصالات مکانیکی
- وصله های جوشی
وصله های پوششی:
یکی از کاربردی ترین روش های وصله آرماتورها و وصله میلگرد در صورتی که شرایط محیا باشد و تمام جوانب کار سنجیده شده باشد، وصله پوششی می باشد.امکان دارد میلگردها به هم مماس بوده و یا از یکدیگر فاصله دار باشند.
نحوه وصله میلگرد در تماس با هم به خاطر آنکه به وسیله ی سیم آرماتوربندی در برابر تغییر حرکت در زمان بتن ریزی استحکام زیادی ایجاد می کند اهمیت بالایی دارد. در وصله میلگرد به روش پوششی(روش اورلب بدون ایجاد تماس)، آرماتورها و میلگردها نباید از هم دور باشند تا بین آنها ترک زیگزاگی به وجود نیاید.
آیین نامه های وضع شده و مشخصات فنی که باید رعایت گردد فاصله بین آرماتورها و میلگردها را در این روش اورلب کردن محدود خواهد کرد. برای نمونه طبق آیین نامه ACI318 فاصله قرار گرفتن دو ارماتور نباید از یک پنجم طول وصله و نه از ۱۵ سانتی متربیشتر شود. و هیمنطور فاصله بین میلگرد ها در محل تماس در این روش وصله میلگرد حداقل ۵ سانتی متر است.شکل زیر نوعی از وصله ی پوششی را نشان می دهد.
اتصالات مکانیکی:
در برخی موارد وصله ی ملیگرد به روش وصله های پوششی غیر اقتصادی ویا موارد دیگر امکان پذیر نمی باشد، این عمل سبب تراکم یا مسائل خاصی در آرماتوربندی شود. در این حالت عمدتا روش اتصالات مکانیکی را جایگزین روش وصله های پوششی میکنند. برای اجرای روش اتصالات مکانیکی به ابزارهای زیر نیاز می باشد.
1- پیچ کردن
2- غلاف های جفت کننده مملو از فولاد
3- غلاف های جفت کننده مملو از گروت
4- درگیر کردن یا به عبارت دیگر اصطکاک
وصله های جوششی:
سومین روش وصله ی میلگرد، روش وصله ی جوششی می باشد. مقررات و استانداردهای وضع شده مقاومت مورد نیاز برای این روش را مشخص کرده است. از آنجا که فولادهای تولید شده هر کدام ترکیب شیمیایی متفاوتی دارند روش های جوشکاری آن ها نیز با یکدیگر متفاوت می باشد. به این صورت که روش بکار گرفته شده برای جوشکاری برای ایجاد جوش های سالم و بدون ترک به ترکیبات شیمیایی موجود در آرماتورها بستگی دارد. روش های مختلفی برای جوش کاری وجود دارد که اگر برای یکی کاملا مناسب باشد ممکن است برای آرماتور دیگری نتیجه ی برعکس بدهد. از این رو اگر می خواهید از روش وصله ی جوششی استفاده کنید توصیه می کنیم به ترکیبات فولادی آن دقت نمایید.
وصله ی میلگردها به روش وصله ی جوششی با روش های مختلف همچون جوش نوک به نوک، خمیری یا جوش ذوبی با الکترود انجام می گیرد.رایجترین و پرکاربردترین روش جوشکاری دستی در کارگاه، جوش قوس الکتریکی می باشد. حرارت جوشکاری به وسیله ی قوس الکتریکی بین آرماتورها و الکترود به وجود می آید. هنگام انتخاب الکترود مصرفی در این روش دقت نمایید. جوش مقاومتی فقط در ساخت آرماتورها در کارخانه بخصوص شبکه سیمی جوش شده و شبکه های میلگرد مورد استفاده قرار می گیرد.
نکاتی درباره ی وصله میلگرد
- اگر در نقشه ی اجرایی طول وصله میلگر مشخص نبود حداقل طول وصله بایستی به اندازه ۵۵ برابر قطر میلگرد باشد.
- محل وصله میلگردهای زیری قطعات خمشی مانند تیرهای سقف در یک سوم کناری ازبر تکیه گاه تیر و وصله ی میلگرد های فوقانی قطعه خمشی مانند تیرهای سقف در وسط دهانه یا یک سوم میانی اجرا می شود